Queenstown, Milford Sound, Dunedin

Marleen:
Queeenstown : heel leuk stadje vlakbij Lake Wakatipu. Kwamen aan met regen, alles vochtig, dus maar stadje ingegaan. Terug op de camping begon de echte regen pas. In de centrale keuken gekookt en gezellig gekletst en gedronken met Engels echtpaar dat woont in Hongkong. Gesprek ging vooral over het verdwenen vliegtuig, hij raadde Anne aan bij de luchtmacht te gaan "the easy way", tja ze weet het nog niet.

Volgende dag met kabelbaan ( Gondola) naar boven, waar het heel warm en zonnig was en met Luge,soort sleetje, naar beneden. Dat was geweldig.
Moet niet klagen natuurlijk, maar achteraf was ik daar graag gaan paraglyden.
's Avonds heel leuk uit eten aan het haventje bij Pier 19. Allebei voorgerecht gegeten en daarna een overheerlijke chocoladefondant!

Anne:
Queenstown
Once upon a time I visited a far away land that had ginormous mountains, a cold as lake, and an old as steamboat. You'll never believe this place. In this land there are lots of crazy people doing crazy things. They jump off bridges tied to elastic bands, drive fast boats with jets, fly off mountains, jump out of airplanes, eat huge burgers, drink out of teapots, slide down mountains on wooden planks and the people are named after fruit. (KIWI's) It's such a crazy land. You'll never believe it...

Deze tekst vond ik zo toepasselijk voor niet alleen Queenstown, maar voor heel Nieuw-Zeeland (de tekst komt van een shirtje wat ik in Queenstown heb gekocht).

Marleen:
Onderweg naar Milford Sound stopten we in Te Anau, waar we lekkere crêpes hebben gegeten bij een Frans stel met een omgebouwde caravan.
Door naar Milford Sound. Een flinke pas en halverwege kwamen we erachter dat er minder dan halve tank diesel in onze campervan zat, toen verzonnen we om misschien op een natuur camping/DOC camping = overheidscamping bij Milford te gaan staan, maar er was stromende regen,waterstroompjes op de grond en we waren helemaal alleen op de camping.
Niet dus! Toen maar doorgereden naar Milford Sound.
Aangekomen en het was echt droefenis, goot de hemel uit, mist , het moet daar fantastisch zijn met de mooiste wandelroute ter wereld, ja maar niet toen wij er waren. We zagen letterlijk niets van de natuur..
Binnen gevraagd of we ergens konden tanken, maar de pomp in Milford Sound was kapot, hebben wij weer..
"Je moet op tijd terug de Homer tunnel door en even daarna is voor noodgevallen een tankdepot", NOU , MOOI NIET! Dus voorzichtig achter andere auto's blijven hangen om het te halen, nèt gehaald dus!

Anne: We hadden nog maar 2 liter over in de tank toen we bij het tankstation aankwamen. Complimenten aan mijn moeder, die heel zuinig heeft gereden!

Marleen:
Weet ik veel hoelang ik kan in de bergen op maar een kwart tank!?
Daarna in te Anau geslapen en het bleef regenen. Anne kon haar zwarte shirt niet vinden dus gingen we niet uit eten bij een in de regio bekend Italiaans restaurant.
Nog even over de possums. Mooie dieren zijn het, ze lijken op eekhoorns zonder staart en hebben een prachtige vacht. Ze zijn ooit uit Australië hierheen gehaald en werden een plaag, nu krijg je ongeveer een medaille als je er 1 dood rijdt.
We hebben vandaag wel 15 dooie possums aan de kant van de weg zien liggen! Niet zelf gedaan !Dit beestje gebruiken ze voor prachtige bontjassen en mutsen etc.
Wou t effe kwijt. Zit nu te schrijven met op 2 meter afstand een koe, heb al fijn gesprek gehad.

Anne:
Milford Sound was dus ongelooflijk jammer een ramp. Misschien moeten we maar niet meer plannen als we een wandeltocht willen maken, want elke keer als we willen wandelen stormt en regent het. Het is een teken, misschien moeten we maar niets sportiefs meer doen. Haha.

Te Anau was niet echt een boeiende plek, vonden het dus ook niet heeeeel erg dat het zo regende, konden we lekker vroeg ons warme bedje in en een filmpje kijken op de iPad. Zelfs dat is al vakantie!

Toch maar besloten daarna naar Dunedin te gaan om op zoek te gaan naar de pinguïns. We kwamen eerst aan in de stad, wat een onoverzichtelijke stad! Alleen maar laagbouw, geen herkenningspunt. Waren na twee rondjes de weg wel kwijt. Dan het toch wel heel erg fijn dat we zo'n TomTom hebben.
Vonden de stad maar niks, best lelijk in vergelijking tot wat we hiervoor allemaal gezien hebben dus zijn we gauw naar het oosten van de stad gegaan waar het schiereiland Otago Peninsula te vinden is. Wat een prachtige weg!
Een soort vallei met glooiende heuvels en daarachter strakblauwe zee. Echt zo'n berg waar je het liefst met je armen wijd gespreid vanaf zou willen huppelen. Zoals ze doen in the Sound of Music. Totale vrijheid!
Ik vond dit een van de mooiste wegen op het Zuidereiland!

Een camping gevonden middenin de natuur, waar we een paar wandelingen vandaan hebben kunnen maken. En ook een wandeling naar Sandfly Beach waar de geeloogpinguïns zich nestelen. Hele leuke wandeling, maar geen enkele pinguïn gezien. Alleen twee immens grote (en helaas ook ongelooflijk stinkende) zeeleeuwen gespot die lekker lagen te zonnen op het strand.
De klim terug naar boven, naar de campervan was alleen wat minder. Een hele bevalling. Hijgend en onder de blaren (natuurlijk alleen ik weer, mijn voeten kunnen gewoon niet tegen dichte schoenen) terug bij de camper.
Geen pinguïns, maar we blijven lachen.

Nu in Oamaru, wat de onontdekte parel aan de oostkust is (niet alleen volgens de reisgids, het is ook ECHT zo!) waar dit weekend jazz festival is met leuke muziek, markjes, helemaal leuk! En waar we vanavond om 18u de Blue Pinguïns zullen spotten en om 20u de Yellow Eyed Pinguïns.
Let's hope so! Onze laatste kans voor we richting het vliegveld van Christchurch zullen rijden.