Skydiving & Dolphin swimmimg
Door: Marleen & Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne&Marleen
13 Maart 2014 | Nieuw Zeeland, Kaikoura
Anne:
Eergisteren ben ik zo gek geweest om een van mijn dromen uit te laten komen: SKYDIVEN!
Ja, ik ben uit een vliegtuig gesprongen vanaf 16,500 feet, iets meer dan 5km hoogte. Dat klinkt op zich niet hoog, maar mijn god wat was dat hoog!!
Natuurlijk was ik ongelooflijk zenuwachtig, maar ik moest en zou dit gedaan hebben dus er was geen twijfel over of ik wel zou gaan of niet.
Eerst met 8 anderen in een klein propellorvliegtuigje proppen, waarin je een twintig minuten durende vlucht krijgt naar boven met prachtige uitzichten. Een stralende zon liet ons zowel het Zuider als het Noorder-eiland zien. Groenblauwe zeeën en met sneeuw bedekte bergen. Dat zien was al genieten!
Wonder boven wonder kon ik mijn zenuwen in het vliegtuig prima onder controle houden en vergat ik zelfs even dat ik er uiteindelijk ook nog uit moest springen.
Maar toen, het "moment suprême" (gelukkig mocht ik als eerste van alle skydivers eruit) ik was aan skydive instructeur Scruffy vastgemaakt en werd verteld mijn voeten onder het opstapje van het vliegtuig te klemmen, hoofd naar achter en heen en weer wiebelen op de uitgang van het vliegtuig. Een, twee, drie... OH MIJN GOD WAAAAAAAT DOE IK??? Je hersenen kunnen totaal niet bevatten wat je aan het doen bent dus je lichaam raakt een klein beetje in paniek, dat hadden ze van tevoren al verteld. En dat gevoel is niet te beschrijven, je kent dat gevoel als je in een achtbaan keihard naar beneden gaat en het lijkt alsof je buik zweeft? Zoiets maar dan 1000 keer erger! Ik vond het niet echt een paniekgevoel, meer een soort shock waarna je alleen maar kunt denken WAAAUW DIT IS GAAF!
Ik heb gewoon echt gevlogen, net als een vogel dat kan!
Het gaat zo snel voorbij, dat is alleen zo jammer. De freefall schijnt zo'n 60 tot 70 seconden te duren, maar voor je gevoel knipperde je even met je ogen en toen ging de parachute al uit. Niet gek dat het zo snel lijkt, ik viel met 200 km/u naar beneden.
Als ik er nu zo over nadenk ben ik erg blij dat de parachute het deed.
Nu ik het zo opschrijf beleef ik het skydiven gewoon weer opnieuw, heel gaaf.
Het is een belevenis die ik altijd zal blijven herinneren.
Ik besef gewoon zelf nog steeds niet dat ik het gedaan heb!!
ONCE IN A LIFETIME EXPERIENCE
Marleen:
Bovenaan mijn to do-list stond met dolfijnen zwemmen. En dat hebben we gisteren dus gedaan!
Na het aanmelden kregen we de mogelijkheid om ons in een wetsuit te proppen. Dan ook nog zo'n leuke kap op je kop + duikbril en flippers. Dit kostte al bijna al onze energie. Toen met de bus naar de boot gebracht, waar wij naar 15 minuten varen al bij een grote groep dolfijnen aankwamen. Allemaal de zee in gelanceerd, en raakte ik zoals gewoonlijk in paniek door de duikbril en snorkel. In eerste instantie ga ik dan altijd hyperventileren. Schrok toen ik zag dat de boot zo ver weg was en begon als een bezetene met mijn armen en benen te flipperen (intussen denkende dat ik aan het stikken was, daar weet Bart alles van). De tweede sprong ging fantastisch. De dolfijnen zwommen voor me, onder me, achter me en langs me heen. Het was een groot feest! Wat een ongelooflijke vrolijke beesten. Ze maken echt oogcontact.
Ze leven hier in hun natuurlijke omgeving, worden niet gevoed noch getraind en je weet dus nooit zeker of je ze wel te zien krijgt op zo'n tocht. En wij zagen ze! We hebben 5 keer opnieuw een sprong mogen wagen om met weer een nieuwe groep dolfijnen te mogen zwemmen.
Je wordt er stil van.
Zo'n bijzondere ervaring, zo'n geluksgevoel die die beesten bij je teweeg kunnen brengen!
We vonden het heel speciaal.
En zoals de gids al tegen ons zei:
"The dolphins are not here to entertain you, but you are here to entertain the dolphins"
Eergisteren ben ik zo gek geweest om een van mijn dromen uit te laten komen: SKYDIVEN!
Ja, ik ben uit een vliegtuig gesprongen vanaf 16,500 feet, iets meer dan 5km hoogte. Dat klinkt op zich niet hoog, maar mijn god wat was dat hoog!!
Natuurlijk was ik ongelooflijk zenuwachtig, maar ik moest en zou dit gedaan hebben dus er was geen twijfel over of ik wel zou gaan of niet.
Eerst met 8 anderen in een klein propellorvliegtuigje proppen, waarin je een twintig minuten durende vlucht krijgt naar boven met prachtige uitzichten. Een stralende zon liet ons zowel het Zuider als het Noorder-eiland zien. Groenblauwe zeeën en met sneeuw bedekte bergen. Dat zien was al genieten!
Wonder boven wonder kon ik mijn zenuwen in het vliegtuig prima onder controle houden en vergat ik zelfs even dat ik er uiteindelijk ook nog uit moest springen.
Maar toen, het "moment suprême" (gelukkig mocht ik als eerste van alle skydivers eruit) ik was aan skydive instructeur Scruffy vastgemaakt en werd verteld mijn voeten onder het opstapje van het vliegtuig te klemmen, hoofd naar achter en heen en weer wiebelen op de uitgang van het vliegtuig. Een, twee, drie... OH MIJN GOD WAAAAAAAT DOE IK??? Je hersenen kunnen totaal niet bevatten wat je aan het doen bent dus je lichaam raakt een klein beetje in paniek, dat hadden ze van tevoren al verteld. En dat gevoel is niet te beschrijven, je kent dat gevoel als je in een achtbaan keihard naar beneden gaat en het lijkt alsof je buik zweeft? Zoiets maar dan 1000 keer erger! Ik vond het niet echt een paniekgevoel, meer een soort shock waarna je alleen maar kunt denken WAAAUW DIT IS GAAF!
Ik heb gewoon echt gevlogen, net als een vogel dat kan!
Het gaat zo snel voorbij, dat is alleen zo jammer. De freefall schijnt zo'n 60 tot 70 seconden te duren, maar voor je gevoel knipperde je even met je ogen en toen ging de parachute al uit. Niet gek dat het zo snel lijkt, ik viel met 200 km/u naar beneden.
Als ik er nu zo over nadenk ben ik erg blij dat de parachute het deed.
Nu ik het zo opschrijf beleef ik het skydiven gewoon weer opnieuw, heel gaaf.
Het is een belevenis die ik altijd zal blijven herinneren.
Ik besef gewoon zelf nog steeds niet dat ik het gedaan heb!!
ONCE IN A LIFETIME EXPERIENCE
Marleen:
Bovenaan mijn to do-list stond met dolfijnen zwemmen. En dat hebben we gisteren dus gedaan!
Na het aanmelden kregen we de mogelijkheid om ons in een wetsuit te proppen. Dan ook nog zo'n leuke kap op je kop + duikbril en flippers. Dit kostte al bijna al onze energie. Toen met de bus naar de boot gebracht, waar wij naar 15 minuten varen al bij een grote groep dolfijnen aankwamen. Allemaal de zee in gelanceerd, en raakte ik zoals gewoonlijk in paniek door de duikbril en snorkel. In eerste instantie ga ik dan altijd hyperventileren. Schrok toen ik zag dat de boot zo ver weg was en begon als een bezetene met mijn armen en benen te flipperen (intussen denkende dat ik aan het stikken was, daar weet Bart alles van). De tweede sprong ging fantastisch. De dolfijnen zwommen voor me, onder me, achter me en langs me heen. Het was een groot feest! Wat een ongelooflijke vrolijke beesten. Ze maken echt oogcontact.
Ze leven hier in hun natuurlijke omgeving, worden niet gevoed noch getraind en je weet dus nooit zeker of je ze wel te zien krijgt op zo'n tocht. En wij zagen ze! We hebben 5 keer opnieuw een sprong mogen wagen om met weer een nieuwe groep dolfijnen te mogen zwemmen.
Je wordt er stil van.
Zo'n bijzondere ervaring, zo'n geluksgevoel die die beesten bij je teweeg kunnen brengen!
We vonden het heel speciaal.
En zoals de gids al tegen ons zei:
"The dolphins are not here to entertain you, but you are here to entertain the dolphins"
-
13 Maart 2014 - 11:07
Sissie:
Jeeeee An wat een lef heb jij zeg. Ik vind het heel stoer van je hoor. En Marleen dat zwemmen met de dolfijnen, ja dat moet toch geweldig geweest zijn.Wat beleven jullie veel zeg. De verhalen zijn boeiend en meeslepend. Ik ga naar de vergadering en probeer me daar te vermaken. Tot de volgende reactie. x -
13 Maart 2014 - 11:26
Karin:
wow wat is Anne stoer. wat lijkt me dat gaaf maar helaas zou ik dat nooit durven. dan maar liever met dolfijnen zwemmen. vanmorgen met Lotte gezwommen en dat is ook heerlijk:)
Leuk om zo via de verslagen met jullie mee te lezen en en te weten wat jullie allemaal doen.
genieten dus !!
lies Karin -
13 Maart 2014 - 19:08
Gea:
tjonge jonge, wat doen we nog in dit suffige Hillegersberg?
Dit wil ik ook, hebben jullie ook nog wel eens een baaldag?
Wij hebben dan wel weer de warmste lenteweek sinds mensenheugenis gehad, lekker pub
xxx -
13 Maart 2014 - 19:09
Gea:
lekker puh, bedoel ik. -
14 Maart 2014 - 00:29
Marjo:
OK, laat ik het nu maar gewoon toegeven: ik ben jaloers! -
17 Maart 2014 - 18:02
Janny Van Ineveld:
Oh, wat een spannende dingen doen jullie!
Wat gaaf.
Leuk om te lezen, dat jullie zo genieten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
