Kajakavontuur
Door: Marleen & Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne&Marleen
10 Maart 2014 | Nieuw Zeeland, Motueka
Marleen: Vandaag ( hier zondag in het Abel Tasman park) een mooie dag. Rustig aan gedaan, om half 8 met koffie naar buiten, voor Anne te vroeg en ik maakte teveel lawaai! Eerst even moeder Ali gebeld dat alles goed gaat. Gister heel mooie dag met leuke mensen gehad. Eerst werden we opgehaald om 8 uur op camping en toen door naar de zee. Dan in motorboot naar volgende baai om met een groep te gaan wandelen in de bergen. Twee wezenloze Tsjechen, een Duits echtpaar en een grietje uit Zwitserland, heel bijzonder en zeker de verhalen.
Anne: We gingen dus kajakken in het mooiste park van NZ: het Abel Tasman park. Stond ook bovenaan onze "must-do" list. Wauw en wat was dat geweldig! We hadden een tour genomen waarbij een rit met de watertaxi (2x), een wandeltocht van 3 uur (Lange tocht, maar uitzichten alsof je in een reisgidsje zat te bladeren. En het was heel gezellig met de Zwitserse Tania waar ik de hele weg mee heb gepraat en haar reisverhalen heb gehoord! En mam kon het goed vinden met het Duitse stel, de vrouw was echt heel aardig.) en toen (waar het echt om ging ) een tour met een gids in de kajakken. Ik weet niet wat dat is, maar als ik zelf een boot moet besturen krijg ik altijd de slappe lach, omdat ik er niets van kan. De eerste paar minuten voeren we dus alleen maar rondjes. Mama maar schreeuwen en ik maar lachen.
Marleen: Tja, richtingsgevoel heeft ze nooit gehad, of het nu haar leven is of de weg..
Mensen begrepen ook niets van onze excursie samen, wel gaaf maar hoe doe je dat?
Zelfs kajakken met 4 kajaks en zeilen terug zoals een dubbele catamaran. Helemaal top!
Vandaag door de bergen naar Golden Bay (gouden stranden) super in het boekje alleen je komt er niet, heftige rit.
Anne: Ho Ho, even terug naar het kajakken. Eerst gingen we kajakken naar Adèle Island, waar een kolonie zeehonden op ons zaten te wachten. Ze zwommen zo langs ons op hun rug en waren lekker aan het spelen, super om ze zo dichtbij te zien! Stukje verderop rond hetzelfde eiland was het helemaal stil en hoorde je honderd verschillende soorten vogels door elkaar heen zingen. Nog nooit zoveel rust meegemaakt, ook iedereen van de groep kajakkers die mee was werd even helemaal stil.
Tussendoor ook even gezwommen in het helderblauwe, erg verkoelende water.
Daarna door gekajakt naar het strand waar we warme chocolademelk kregen (waarom warm weet niemand, want we hadden het al zo ongelooflijk heet). Zo mooi om op deze manier van de prachtig groene bergen en het lichtblauw/zeegroene water te genieten!
Ik kan er nog wel uren over doorgaan, maar dit kajakken in het Abel Tasman park was echt supergaaf! En ik ben blij dat mam het ook overleefd heeft en het net zo naar d'r zin heeft gehad op deze supertocht.
Marleen: Het was SUPER, alleen beenspieren werken niet mee. Buiten dat, een rokje aan met korte broek erin, ja dan kun je geen grote stappen maken. Gelukkig was Heinrich da noch om mij omhoog te trekken. Zijn vrouw zei vriendelijk: Du bist die aldest, kein probleem. Kutwijf, ze was net zo oud alleen ik kreeg Anne op m'n 40e, nou en? Verder super dag. Heb nu hele dag spierpijn in mijn benen, dus thuis aan het werk! Kan ik nu zeggen, ha. Later dus, X
Anne: P.S. Beetje jammer dat we jullie geen foto's van het prachtige kajakavontuur kunnen sturen of laten zien, want deze hebben we niet met onze mobiel gemaakt, maar allemaal met de grote camera. En die foto's kunnen we pas als we thuis zijn overzetten. Hopelijk hebben we het zo levendig mogelijk beschreven, dat jullie ook wel kunnen indenken hoe het voor ons moet zijn geweest zonder de foto's haha. En anders: heb geduld! X
Marleen: Ben beetje bang voor morgen, Anne gaat springen uit een vliegtuig en ik mag kijken hoe ze neerkomt. Hoop in zee, dan heeft ze nog enige kans. Nee hoor lijkt me super, maar ik durf niet. Hoop dat we morgen verder kunnen schrijven. Liefs M.
Trouwens, ze weet niet eens van welke hoogte ze gaat springen!
Nou, ik wil het niet weten. X
Anne: We gingen dus kajakken in het mooiste park van NZ: het Abel Tasman park. Stond ook bovenaan onze "must-do" list. Wauw en wat was dat geweldig! We hadden een tour genomen waarbij een rit met de watertaxi (2x), een wandeltocht van 3 uur (Lange tocht, maar uitzichten alsof je in een reisgidsje zat te bladeren. En het was heel gezellig met de Zwitserse Tania waar ik de hele weg mee heb gepraat en haar reisverhalen heb gehoord! En mam kon het goed vinden met het Duitse stel, de vrouw was echt heel aardig.) en toen (waar het echt om ging ) een tour met een gids in de kajakken. Ik weet niet wat dat is, maar als ik zelf een boot moet besturen krijg ik altijd de slappe lach, omdat ik er niets van kan. De eerste paar minuten voeren we dus alleen maar rondjes. Mama maar schreeuwen en ik maar lachen.
Marleen: Tja, richtingsgevoel heeft ze nooit gehad, of het nu haar leven is of de weg..
Mensen begrepen ook niets van onze excursie samen, wel gaaf maar hoe doe je dat?
Zelfs kajakken met 4 kajaks en zeilen terug zoals een dubbele catamaran. Helemaal top!
Vandaag door de bergen naar Golden Bay (gouden stranden) super in het boekje alleen je komt er niet, heftige rit.
Anne: Ho Ho, even terug naar het kajakken. Eerst gingen we kajakken naar Adèle Island, waar een kolonie zeehonden op ons zaten te wachten. Ze zwommen zo langs ons op hun rug en waren lekker aan het spelen, super om ze zo dichtbij te zien! Stukje verderop rond hetzelfde eiland was het helemaal stil en hoorde je honderd verschillende soorten vogels door elkaar heen zingen. Nog nooit zoveel rust meegemaakt, ook iedereen van de groep kajakkers die mee was werd even helemaal stil.
Tussendoor ook even gezwommen in het helderblauwe, erg verkoelende water.
Daarna door gekajakt naar het strand waar we warme chocolademelk kregen (waarom warm weet niemand, want we hadden het al zo ongelooflijk heet). Zo mooi om op deze manier van de prachtig groene bergen en het lichtblauw/zeegroene water te genieten!
Ik kan er nog wel uren over doorgaan, maar dit kajakken in het Abel Tasman park was echt supergaaf! En ik ben blij dat mam het ook overleefd heeft en het net zo naar d'r zin heeft gehad op deze supertocht.
Marleen: Het was SUPER, alleen beenspieren werken niet mee. Buiten dat, een rokje aan met korte broek erin, ja dan kun je geen grote stappen maken. Gelukkig was Heinrich da noch om mij omhoog te trekken. Zijn vrouw zei vriendelijk: Du bist die aldest, kein probleem. Kutwijf, ze was net zo oud alleen ik kreeg Anne op m'n 40e, nou en? Verder super dag. Heb nu hele dag spierpijn in mijn benen, dus thuis aan het werk! Kan ik nu zeggen, ha. Later dus, X
Anne: P.S. Beetje jammer dat we jullie geen foto's van het prachtige kajakavontuur kunnen sturen of laten zien, want deze hebben we niet met onze mobiel gemaakt, maar allemaal met de grote camera. En die foto's kunnen we pas als we thuis zijn overzetten. Hopelijk hebben we het zo levendig mogelijk beschreven, dat jullie ook wel kunnen indenken hoe het voor ons moet zijn geweest zonder de foto's haha. En anders: heb geduld! X
Marleen: Ben beetje bang voor morgen, Anne gaat springen uit een vliegtuig en ik mag kijken hoe ze neerkomt. Hoop in zee, dan heeft ze nog enige kans. Nee hoor lijkt me super, maar ik durf niet. Hoop dat we morgen verder kunnen schrijven. Liefs M.
Trouwens, ze weet niet eens van welke hoogte ze gaat springen!
Nou, ik wil het niet weten. X
-
10 Maart 2014 - 11:28
Henny:
Ha Marleen en Anne,ik zit weer in de mail ha ha.Ben met veel plezier jullie verhalen gelezen en alles komt weer naar boven.....wij hebben ook zo ontzettend genoten daar.En er komt nog zoveel mooi aan de komende dagen.....wacht nog ff met de franz jozef gletsjer tot je benen het weer aan kunnen ha ha.
Begrijp dat het ook weer lachen gieren brullen is.....dit keer met Heidi und Peter in n bootje!
Nou veel succes met de sprong Anne en ik ben blij dat Marleen zich heeft opgeofferd om naar je te zwaaien zodat je weet waar je moet landen!!!
Geniet ze en heel veel fun! Liefs Hen -
10 Maart 2014 - 12:37
Marjo:
Het plezier spat van jullie verhalen af! Heerlijk! Wat een energie! Geniet lekker verder en laat het ons weten. Liefs -
10 Maart 2014 - 19:14
Coby:
Ik ben zo trots op je Marleen dat je Duits zo goed is, en die vrouw was gewoon heeeel jaloers wat je bent een heel jonge moeder Maar wees wel voorzichtig hè moppie je moet nog wel lang mee.
En Anne hou een beetje rekening met haar uit een vliegtuig springen ok ,maar maak het nou niet gekker , wandel wat en neem een wijn tje op zijn tijd dag hoor , ik ben natuurlijk gewoon jaloers jaja, liefs Coby -
10 Maart 2014 - 20:45
Gea:
Ja, ik kan zonder de foto's een heel goed beeld krijgen van jullie avonturen. Zeker van die rok met die korte broek eronder van Marleen.
Volgens mij heb je dat expres gedaan om die Duitser aan je te binden, ik snap die vrouw wel hoor dat ze je ouder noemt, pure jalousie.
Ben zo benieuwd naar al jullie foto's
Op naar het volgende verhaal, xxxx
Anne, fijne sprong gewenst hoor! -
11 Maart 2014 - 19:50
Sissi:
lieve Marleen en Anne, wat weer een mooie verhalen, van wat jullie allemaal zien.Ook die zeehonden die zo langs je heen zwemmen lijkt me een geweldige ervaring, wat eigenlijk niet.An springse, en ik hoop dat je het nog een keer wil doen, want dan heb je het geweldig gevonden.En ja Marleen soms is dat zo dat je de oudste bent. Anders is Marjo het!!!!!.[ of ik] Hier in Nederland nog steeds lekker lenteweer.Ook hier de terrassen vol, alleen als de zon weg is gaat de verwarming aan.Geniet volop van alles wat je doet en ziet en jullie samenzijn. x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
